Nie minął nawet tydzień, a spora gromadka seniorek wraz ze swoim wykładowcą, zjawiła się pod gdańskim Meczetem. O religijnym przeznaczeniu budynku, świadczyła spora baniasta kopuła i -oczywiście- smukły minaret...
Już się przyzwyczaiłam, że w Trójmieście są miejsca, o które-gdyby mnie ktoś spytał- mogłabym przysiąc, że takowych na pewno nie ma.
Czasem świadomość, że się myliłam- jest dla mnie jak kolejny szczebel w "drabinie poznawania"...
W świątyni obowiązywał zakaz noszenia obuwia, ale do ciepłych skarpet nikt się nie przyczepiał...
Gospodarz, imam Hani Hraish przywitał nas ciepło-ale w jego głosie wyczułam lekki dystans... Niemniej jednak starał się nam w miarę przystępnie - opowiadać o swojej religii.
Posadzka w meczecie była szczelnie przykryta dywanami, po prawej stronie podwyższenie (coś na kształt ambony), a na półpiętrze- balkon dla kobiet uczestniczących w modłach...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz